Tombul Kuş büyüdü de bir yaşını doldurdu bile.Ve doğumgünü hediyesi olarak da hemşire ablasından aşısını aldı malesef:)Kola ve bacağa...Çok ağlamadı hatta ablası ''ben Gamzenin yerinde olsaydım daha çok ağlardım demi anne?''şeklindeki sorusuyla bu konudaki şaşkınlığını dile getirdi:)
Şimdilik bir sorun yok,uyuyor.İnşallah gece de sorun çıkmaz.
Toprağı taşı çok seviyorlar.Çocukların hepsi böyle sanırım.Tabi üst baş onlar için sorun olmadığından istedikleri gibi batırabiliyorlar.
Aman kirlenmesin,toz olmasın,batmasın diye kendini kasmalar biz büyüklerin işi...
En iyisi onlar gibi olmak;rahat,kolayca mutlu ve topraktan geldiğini,yine ona döneceğini unutmamış...
Tembel Tombul Kuş hala yürümüyor:)Ayakta desteksiz dakikalarca duruyor,bir adım atıyor ve oturuyor...''Yürü'' kelimesini de öğrendi,karşısına geçip hadi ablacım yürü,hadi bana gel diye çabalayan ablasına sinirlenip bağırıyor.Sadece ona değil tabi;kendisine yürümesi için ısrar eden herkese...Çocuğum haklı,yürür yürmez kime ne!Böyle desem de daha şimdiden bu kdr özgür takılması ve müdahaleyi kabul etmemesi,ilerisi için beni korkutuyor açıkçası:)
Bulduğu her kuytu köşeye girmeye çalışıyor,çoğu zaman giriyor da:)Giremediği zaman kesinlikle haberimiz oluyor zaten,o kdr sinirleniyor,o kdr yüksek sesle bağırıyor ki...Bilgisayar masasının altı,fiskos örtüsünün altı,tüm oda kapılarının arkası,mutfak dolabındaki leğenler,çamaşır leğenleri onun şu sıralar mekan tuttuğu yerler:)
Bu
fotoda rahatça girip kurulduğu bu leğene artık sığamıyor ve girmeye çalışıp giremedikçe deliriyor:)Leğenin başına oturup sinirinden ağladığını bile gördüm...
Bu bizim salıncağımız.Ablamız için yaptırmıştık ve şimdi Gamze o salıncaktan inmek istemiyor.O kdr çok seviyor ki...Henüz salıncağa binemediği zamanlarda da ona
tutunarak pozlar vermişti hatırlarsınız:)Kendi kendine şarkılar söyleyerek sallanıp duruyor...Bücürlerden fırsat olsa bu salıncakta yavaş yavaş sallanarak kitap okumayı çok seviyorum aslında.Ama bu sıralar bana uzak bir keyif bu:)