Bir veli toplantısının düşündürdükleri...

Kimden kpsszede

Ben ilk ve ortaokuldayken annem sık sık okula gelir,öğretmenlerimle konuşup hakkımda bilgi alırdı.Öğretmenlerimden birçoğuyla arkadaş gibi olmuştu öyle ki benden önce de arkadaşmıydı bunlar acaba diye çok düşünmüşümdür...

Çocukluk işte,bazen utanırdım da çünkü annem sürekli etrafımda,hep yanımda,beni hep merak eder haldeydi.Çoğunlukla sınıfıma kdr gelir hatta sırama,yanıma oturur,arkadaşlarımla da konuşur,şakalaşırdı.Ve tıpkı şimdiki gibi o zaman da okulu, bir süreliğine çocuğundan kurtulmak için emanetçi olarak gören anneler vardı.O annelerin çocukları da yan yan -aslında üzüntüyle- bakardı ve tabi benimle dalga geçenler böylece çoğalırdı...

Bu durumdan en çok memnun olanlar öğretmenlerim ve annemdi...

Büyünce,dahası öğretmen olunca anladım ki bu çok iyi,ayrıcalıklı bir durum...Velilerim sık sık okula gelsin,çocuğu hakkında kafasına takılanları sorsun,birlikte çalışalım,birlikte başaralım isterdim.Olması gereken bu.

Buna rağmen Kübranazın okuluna veli toplantıları dışında gidip de öğretmeniyle görüşmek henüz nasip olmadı.

Perşembe günü gittiğim veli toplantısında annemi o kdr iyi anladım,O'na öyle hak verdim ki...

Öğretmeninin kızım hakkındaki güzel sözleri,onu ne kdr takdir ettiğini ifade edişi...

Sonra kızımı sınıfında,sırasında,arkadaşlarının arasında sürekli gülümser halde,kendinden emin,çok çok mutlu görünce neden daha sık gelmiyorum dedim kendime...

Onun, o etrafına hakim hali,arkadaşlarıyla konuşurken adeta cıvıltıya dönüşen sesi,herkese laf yetiştirebilmek için bir oraya bir buraya atılışı...

Bu sahneyi izlemek çok çok mutlu ediciydi.Genelde sakin,çoğu zaman babasından bile utanan bir çocuk olarak Kübranaz,okulda kendini aşmıştı:)

Aslında daha ilk haftadan sevmişti ortamı ama bu kadarını beklemiyordum açıkçası...

Diyeceğim odur ki anneciğimi çok iyi anladım; çocuğunu bu kdr mutlu olduğu bir ortamda görmek her anneyi mutlu eder...

Fırsat buldukça gidin görün onları, güvenin bana; hem size,hem yavrularınıza iyi gelecek...