Dünden devam...

Dün bahsettiğim konuyla ilgili eksiklerim olduğunu farkedince onları da ekleyeyim istedim.

İlk ve orta okulda annemin yanındaydım, kolaydı okula sık sık gelmesi.
Ama lisede yanında değildim.

O Antalya'daydı,ben Sinop'ta.Ama mesafeler anneme engel olamadı,kendisi gelemese de sürekli telefonla iletişim halindeydi öğretmenlerimle...

Üniversite nispeten zor olmalıydı ama olmadı; bu sefer de Konya'ya yanıma taşındı. Hatta bir otobüs yolculuğunda bölüm başkanımızla tanışıp,nerdeyse arkadaş olup,benim okuldaki durumumu bile sordu:)

İlginç olan neydi biliyor musunuz?

Bölüm başkanı,benim çok sessiz,sakin olduğumu,kendi halimde okula gidip geldiğimi,sınıfta en arka sıralara oturduğumu,derslere katılmakta pek istekli olmadığımı ve dahası kendi dersi olan Osmanlıca'dan bir dönem daha geçemezsem okulu uzatacağımı anlattı anneme.

Ben yanlarındaydım ve şu iki şeyi gayet iyi anladım:

1-İki kadın biraraya gelince konumları hatta tanışıklıkları ne olursa olsun dedikodusunu yapacak birşeyi ya da kimseyi mutlaka bulurlar...

2-Anneler isterse (babalar için de geçerli bu) mesafelerin önemi yoktur,çocuklarına yanlarında olduklarını her an hissettirebilirler...