 |
| Kimden Blogger Resimler |
Benim küçük meleğim dün gece ateşler içindeydi:(o kdr halsiz,o kdr güçsüzdü ki...Sürekli kucakta durmak istiyor,yatağa bırakınca zaten iyice dalamadığı uykudan hemen uyanıyordu.Sabaha kdr sürdü böyle.Sabah düştü ateşi çok şükür.
İnsan bazen bazı şeyler karşısında ne kdr aciz değil mi?O öyle ağlarken yaptığım hiçbirşeyin fayda etmemesi korkuttu beni.Çoğu zaman kendimizi kandırıyoruz ben güçlüyüm diyerek.Gücümüzün yettiği şeyler elbette var ama bir yerde kalıyoruz işte.Ondan sonra dua etmenin ne kdr rahatlatıcı olduğunu görüyoruz.Rahatlatıcı çünkü umut veriyor ve gücümüzün yetmediği yerde bir gücü yeten olduğunu tekrar hissettiriyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder