Acının dili bir:(

Kimden kpsszede

Kaç zamandır yazmak istemeyişim,içimden gelmeyişi boşuna değil elbet...
Kaç zamandır yazmak istemeyişim bir tesadüf de değil..
İhmal hiç değil...

Yazmak için sanki biraz neşe lazımmış,biraz umut ışığı...Güzel birşeyler tetikliyormuş parmaklarımı...İnsanım oralarda canıyla uğraşırken;canından çok sevdiklerinin acısıyla başetmeye çalışırken ne yazacağım diye düşünmek bile az biraz suçlu hissettirdi kendimi...

Sonra sayfalarından yardım çağrısında bulunan arkadaşlarımı gördüm.Bunun için yazılır,birşeyler yapmak lazım sonuçta.Ne kdr üzelsek,içimiz ne kdr acısa,bir şekilde yaşam devam ediyor ve devam eden yaşamla birlikte ihtiyaçlar da karşılanmayı bekliyor...

Burada,burada,
burada,burada,
burada,
burada...

Hepsi farklı kelimelerle aynı şeyden bahsediyor...Acının olduğu kdr sevincin ve iyiliğin dili de aynı sonuçta...Bizim ''küçüktür,azdır'' dediğimiz şey,oradaki biri için çok değerli,çok büyük hatta hayati birşey olabilir...