Eskilerden...

'''''Kızım uyuyor."Çiçekli battaniye"sinden bir kolunu çıkarmış,diğeri arasıra kıpırdanıp duruyor.Dudakları kapalı,demekki dün bebeğime rahat bir nefes aldırmayan burun tıkanıklığı geçmiş...Hatta arada bir gülüyor,o kdr güzel gülüyor ki dişleri bile görünüyor:))Yine melekler var rüyasında...

Ona bakarken, çok değil bir kaç yıl önce uyandığım bunun gibi sabahlar geldi aklıma.Daha gün ağarmadan kalkardım çoğunlukla,ev soğuk,karnım aç,yetişmem gereken dersler ya da daha fenası sınavlar var...Paldır küldür bir hazırlanış...Üzerini giy,yatağı topla,çantanı kontrol et,otobüs veye tramvay kaçmasın diye saatle sürekli bir bakışma...Bunlar hergün olan şeyler.Ama arada bir olup da, asıl içime oturan bir şey daha mı var acaba?Boğazıma oturan bir yumru...Ta derinlerden gelen bir istek;"keşke annem burda olsaydı."

Ne olurdu olsaydı?????Sabah O beni kaldırmak için uğraşırken edilen binbir naz..."Anne tamam,5 dakika sonra kalkcam ya...''lı tatlı baştansavmalar...Biliyorum çünkü annem beni ne yapıp edip vaktinde kaldıracak...Kalktığımda soba yanmış, ev sıcacık ,kahvaltı hazır olacak...Ve ben ne kdr itiraz etsem de o kahvaltı edilmeden evden çıkılmayacak...

O zamanları net olarak hatırlayamıyorum,acaba bunlar için şikayet eder miydim?Klasik arkadaş dertleşmelerinde kesin bir kaç cümle geçmiştir bununla ilgili...Şimdi olsa...Şimdi olsa annemin kıymetini bilmeye çalışırdım.Bana ben hiç farketmeden sağladığı huzur ortamından son zerresine kdr yararlanırdım.Yok belki de farkettim ama önemsemedim.nasıl olsa annem hep benimle olacak,bu yaşadıklarımı bana hep yaşatacaktı ya...NE YANILGI!!!!!!!!Ölümün varlığını bildiğim halde,onu hep bizden çoook uzaklarda varsaymam..."Annem ölürse..."diye başlayıp da sonra hemen kafamdan attığım cümleler...Ölümü anneme konduramayışım...

Oysa ölüm herkese konuyor.Annem olmazsa olmaz sandığım hayat,onun olmadığı iki yıldır hala olmaya devam ediyor.Ve Allah bilir daha ne kdr olacak...

İnsan vefasız...En sevdiklerine bile...'''''

Üç yıl önce blogcuda paylaştığım bir yazım.Anneciğimin ölüm yıldönümü yaklaşırken ara ara içime çöken karamsarlığı yansıttığı için yeniden yayımlamak istedim.
Yasağın kalkması mutlu etti beni,kendimi fazlasıyla yalnız hissetmeye başlamıştım.