acıktık:)

Yemek yapmayı sever misiniz?Ben severim.Yemeyi?Ben tabi ki severim:)En çok hangi yemeği seversiniz?Ben ıspanak ve patlıcanla yapılan her şeyi...Peki ilk yaptığınız yemek nedir?Benimki tabi ki ıspanaktı...Belki de bu yüzden çok seviyorum.
Üçüncü sınıftaydım.Annemin eve yorgun geleceğini biliyordum.Sürpriz olsun istedim demek ki.Ispanakları doğrayıp tavaya doldurdum,bir güzel pişirdim.O kdr mutluyum ki;annem eve gelince hazır yemek bulacak ya,ve o yemeği ben yaptım ya,süperim ben,hayırlı evlat...
Annem tabi çok mutlu oldu.Sofra hazırlandı.Ispanak yoğurtlandı ve ilk lokma...Ne duymayı beklersiniz?''Mmmm...Çok güzel olmuş eline sağlık'',''annecim bunu bu kdr lezzetli nasıl yaptın?'' ya da ''aferin benim kızıma,büyümüş de annesine yemek hazırlarmış...'' Hepsi olurdu ama hiçbiri olmadı...Olmaması gereken tek bir şey vardı ve o oldu:''çıtır çıtır...''Bu ne?Bu, yıkanmadan pişirilen ıspanaktaki toprağın dişlerin arasına girince çıkardığı ses...
Ben olsam o yemeği yemezdim.Hatta onu yemek diye önüme getiren sıpaya da bir çift lafım olurdu.Ama olgunluk denen şey her insana nasip olmuyor ve benim annecim de o nasiplilerden biriydi...O akşam karnını çamurlu ıspanakla doyurdu.Ben de tabi.Ve sonra her yemek yapışında ben yanındaydım...
Nerden çıktı bu ottan konu?Aynen öyle işte,ıspanaktan çıktı.Bu akşam bizim evde yoğurlu ıspanak yenecek.Aslında onu bayıla bayıla yiyen tek aile ferdi ben olacağım,çünkü kendileri pek sevilmiyor evimizde.Şimdi mis gibi kokuyor ıspanak ve ben annemi özlüyorum.Hayatımda artık olmayan iki şey;ıspanağımın çamuru ve annem...Çamursuz ıspanak daha güzel ama annemsiz hayat...