...ve büyüdük...

BİR YERDE KARŞILAŞIRSAK EĞER
BENİMLE YENİDEN TANIŞ.
AYRILIRKEN KIZMIŞTIN YA HANİ
SORUMSUZLUĞUMA,ÇOCUKLUĞUMA...
VE KOT PANTOLONUMA,YIRTIK...
BİR YERDE KARŞILAŞIRSAK EĞER
BENİMLE BARIŞ;
O ÇOCUK BÜYÜDÜ ARTIK!
Uğur Arslan

Ortaokul yıllarımda aklıma takılıp kalmış tek bir şey vardı : 18 yaşında olmak:) 18 yaş bana o kdr büyülü,öylesine inanılmaz geliyordu ki...Sanki her şeyin mükemmel olması için ben 18 olmalıydım.O zaman sevmediğim şeylere katlanmak zorunda kalmayacaktım,hayallerimin en büyüğü gerçekleştiği için diğerlerini gerçekleştirmem de kolay olacaktı,ben iyi olacaktım ve çevremdekilerin de iyi olmalarını sağlayacaktım...Sanki ben 18 olunca bir süper kahraman olacaktım;o kdr önemliydi yani...
Sonra ne oldu?
Sonra 18 oldum:)
Süper oldum mu?
Kahraman oldum mu?
Süper kahraman oldum mu?
Hayır.Sadece anladım süper hayalperest olduğumu...
Hayallerim sonraki yıllarda çok işime yaradı,ama ben 18 olduğum halde dünyanın hala aynı kalması beni hüsrana uğrattı:)
Benim eksenim etrafında dönmeyen bir dünya bana ne verebilirdi ki?Bu bencil düşüncenin o yaşlarda sizde de olduğunu söyleyin bana,normal olduğunu...
Tabi sonra farkettim işlerin öyle yürümediğini.18 olmakla devrim yapamayacağımı...18'in de nihayet en fazla 365 gün süreceğini,sıradan olduğunu yani...

Ve şimdi...
O hayal yaşımın 10 yıl sonrasında...Aslında sadece18'in değil diğer yaşların da hayallerle karşılanması gerektiğini öğrendim...Ya da belki ben artık yaşlandığımı kabul ediyorum ve her yeni yaşa girerken yeni yeni hayaller kurmak benim için artık bir zorunluluk:)
Her neyse...
Yeni yaşımın eski yaşlarımı aratmaması duasıyla:)...(doğum günüm henüz gelmedi ama olsun...)