...

Haddimi aşarak büyük konuştuğum çok oldu.Bu yüzden galiba,benim başıma gelmez dediğim çok şey geldi başıma...(Hepimize olduğu gibi...)''Asla!'' dediğim şeyler sık sık dikildi karşıma.Ben mi çok zayıftım(değildim aslında),hayat mı kararlıydı beni sıfırlamaya,bilmiyorum...Ama sıfırlandım:( ''Başardın.'' demek ne kdr gururumu incitse de başardın hayat.Bundan sonra hiçbir yenilgi beni şaşırtamaz,''nasıl olur!'' dedirtemez bana...
İlginçtir, az da olsa yine de umudum var;her zaman oldu.Eğer içimizdeki bir ışıksa umut,hala sönmedi bende.Bir dalsa,hala kırılmadı...Engellere karşı bir koruma,bir kalkansa eğer,hala elimde...Ne bileyim,bir arkadaş,bir sevgili,bir güç kaynağıysa hala benimle...
Ben hala bu kdr umutluyken,benden de umut kesmek olmaz değil mi?...