Yüksek lisans mülakatı için okuluma gitmiştim bugün.Güya mülakattı yani sözlü sınav olacaktı ama sonra yazılı yapmaya karar verdiler.E biz sözlü diye gittik,kalem,silgi bir şey yok yanımızda.Hemen kantine koşuşmalar başladı tabi.Ben de aldım kalemimi,çıkarken asansöre bineyim dedim,bu yaşta kolay mı dört kat çıkmak:)
Asansöre bindim,kapı kapandı ve aynı anda ışık da söndü.Önce sakindim.Genelde öyleyimdir.Ve sanıyordum ki hep öyle olurum...Ama sadece iki dakika sürdü sakinliğim.Sonra telaşlandım.Telefon da çekmiyor...Kapıya vurdum,seslendim,bir yandan da çağrıya basıyorum.Ama net olarak hatırladığım şey:Çok korkuyorum
''Şimdi mi?'' diye aklımdan geçirdiğimi hatırlıyorum.Filmlerde gördüğüm sahneler aklıma geliyor,bir süre sonra havasız kalabileceğimi düşünüyorum ve yine ''Şimdi mi?Herkese gelecek olan bana şimdi mi geldi?Daha erken değil miydi?''
İnsan ne tuhaf.Demekki yüz yıl yaşasam hala ölmek için erken olduğunu düşüneceğim.Madem bu dünyayı bu kdr seviyorum,madem ayrılmak ihtimali bile beni korkudan delirtiyor öyleyse neden böylesine sevdiğim dünyada her günüm şenlik havasında geçmiyor?İlginç...
Asansör şöyle birşey olsa
hiç değilse dış dünyayla iletişim devam ettiği için o kdr çok korkmam.Ama malesef bunlardan değil...Neyse fazla uzatmayayım.Sesimi duydular ve kapıyı açtılar.O kdr mutlu oldum ki...
Giittim yazılıma girdim.Tabi merdivenleri kullanarak.Dört kat da neymiş,vız gelir:)Şimdi gülüyorum ama ciddi ciddi ölüyorum sandım:)Dikkat edin ha!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder